Sevadüil-A’zam, Hakim es-Semerkandinin (v. 342/953) akâide dair eseridir. “Sevadü’l-aszam” terkibi, Hz. Peygamber ve ashabını takip eden müslüman çoğunluk, anlamına gelmektedir. Dolayısıyla ehl-i sünnet ve’l-cemaat çoğunluğunu ifade etmek için kullanılır. III. (IX.) yüzyılın sonlarına doğru Maveraünnehir ve Horasan’da bid’at ve hurafelerin yaygınlaşması üzerine Samâni Emin İsmail b. Ahmed, Semerkant ve Buhara âlimlerini davet ederek müslümanlan sağlam bir akide etrafında toplayacak ve Ehl-i sünnet inancını yayarak sapkın anlayışları ortadan kaldıracak bir eser yazmalannı istemiş, alimler de bu görevi Hakim es-Semerkandinin yerine getirmesini uygun bulmuştur.
Eserin muhtevası, ilahiyyat, nübüvvat, sem’iyyat ve hilafet bahisleri yanında bazı fıkhi konuları da içermektedir. Hanefi-Matüridi kelâmının başlangıç dönemine ait olan risâlede meseleler âyet ve hadislerle desteklenerek ele alınmış, dini terimler olabildiğince anlaşılır hale getirilerek sade bir üslıCıp kullanılmıştır. Mu’tezile, şia, Kerramiyye ve Cehmiyye’nin görüşleri sert bir dille eleştirilirken, Sünni gelenekten Hanefi çizgisi benimsenmiştir. Eserde ele alınan konularla Ebü Hanffe’nin risâleleri arasındaki muhteva benzerliği dikkat çekicidir.
