Ben ilkokula gittigim yillarda ögretmenimiz bize Kelime Defteri tuttururdu. Alfabetik fihrist formunda, ince uzun bir defterdi bu. Türkçe dersi sirasinda karsilastigimiz yeni bir kelimeyi ve onun anlamini günlük defterimize degil Kelime Defteri’ne yazar, karsi tarafta cümle içinde kullanirdik. Böylece kendimize ait sözlügümüz olusurdu. Simdi ben de kendi kelimelerimi merak ediyorum ve onlari bir araya getirerek cümle içinde kullanmayi deniyorum. Bir tür Kelime Defteri çikarmak istiyorum kisacasi. Bir de merak ediyorum, acaba fark etmedigim kelimelerim de var midir benim? Yoksa hepsinin farkinda miyimdir?Iste benim Kelime Defteri’m… Ask: Ezelden beri ask oldugu için kelimelerin en basina yazildi.Insaniyet: Her türlü davanin üstünde.Tabiat: Yari ölü düstügüm bahçede yabani bir lâvanta çiçegini saçlarimin arasina takma arzusunu duydugumda, beni tasidigim can hatirina onaracak olani da tanidim.Nergis: Gül devrim, lâle devrim geçti. Simdi nergis devrimdeyim.Karadeniz: Karadeniz’in ayri bir kimligi var. O yüzden Kelime Defteri’nde Deniz’e ragmen Karadeniz var. Içinde Firtina.Çay: Çayi yaratan Allah’a hamd olsun. Ya yaratmamis olsaydi!Yazi: Hayatimin merkezinde duran sey yazidir, yazarlik degil.Defter: Bitti. Oysa benim daha çok kelimem kaldi. Su gibi. Ates gibi.(Tanitim Bülteninden)