Gazete her gün eve gelirdi. Erkek ilk sayfadan sonuna kadar okurdu. Sandy onun her seyi okudugunu görürdü, ölüm ilanlarina varana kadar, belli basli sehirlerin hava sicakliklarini gösteren bölümü de, sirket birlesmeleri ve faiz oranlarini yazan ekonomi sayfasini da. Sabahlari, erkek ondan önce kalkar ve tuvaleti kullanirdi. Sonra televizyonu açar ve kahve yapardi. Sandy onun günün o saatinde iyimser ve neseli göründügünü düsünürdü. Ama Sandy ise gitmek için evden çiktigi sirada, erkek kanepeye kurulmus, televizyon da açik olurdu. Çogunlukla aksamüstü Sandy eve döndügünde televizyon hâlâ açik olurdu. Yasamin aci yüzüyle bu kadar erken tanismasaydi, kuskusuz yine yazar olurdu ama hiçbir zaman okurlari tarafindan böyle sahiplenilmezdi Raymond Carver. Gençlerin haytalik yapip havai asklar kovaladigi yaslarda o evli ve iki çocuk babasiydi. Hayati ögrenmenin yolu, buldugu her iste çalismakti. Benzincide çalisti, hademelik, garsonluk yapti. Yasananlar, kâgida döküldügünde bazen Çehov tadindaydi, bazen Kafka… Insanlarin yasamlarinda barinan, gizlenen öyküleri, yalin, gerçekçi, acitan siirsel bir dille yansitti. Yenilenler içkiye siginirken, kisa öykü türünü yeniden var eden Carver, her basarisinda içti, çok içti, ölümüne içti…Yazarin en basarili eseri olarak degerlendirilen Katedral, kitaba adini veren öykünün yani sira, “Küçük, Iyi Bir Sey” ve “Nereden Aradigim” gibi ödüllü öyküleri de içeriyor.(Tanitim Bülteninden)