“Hastalik ile hekimler arasinda tenin savas alaninda süren savasin basi ve ortasi var ama sonu yok. Bir baska deyisle, tip tarihi sonu zaferle biten basit bir hikâye olmaktan çok uzak.” Böyle diyor Britanyali tarihçi Porter, tibbin dogusunu ve gelisimini ana hatlariyla anlatan kitabinin basinda. Ve ardindan, on binlerce yil önce yasamis avci-toplayici topluluklarindan baslayarak insanin hastalikla mücadelesini aktariyor.Modern tibbin sundugu incelikli tedavilerin henüz hayal bile edilemedigi zamanlarda ne tür hastaliklar ve bunlar için ne gibi çareler vardi? Insanlar hastalandiklarinda veya yaralandiklarinda kime gidiyor ve ne tür tedavilerden medet umuyorlardi? Hastaliklara, doktorlara, bedene, tedavilere, hastanelere bakis zaman içinde nasil degisti? Yirminci yüzyila kadar en iyi ihtimalle plasebo olarak ise yarayan ilaçlar nasil oldu da son yüzyilda çok hizli bir gelisim sürecine girdi? Eskiden sadece doktor ve hastadan olusan tip sahnesi, nasil hastayla dogrudan iliskisi olmayan sayisiz aktörün yer aldigi son derece büyük ve kârli bir sektör haline geldi?Samanlardan ve büyücü hekimlerden modern doktorlara, berber-cerrahlardan uzman cerrahlara, ilkel ampütasyonlardan organ nakillerine, tip bilimi epey yol kat etmis gibi görünüyor. Ama Porter’in da vurguladigi gibi, bu kitap bir zafer hikâyesinden ziyade, tibbin kimi zaman umut kimi zaman umutsuzluk telkin eden ve hâlâ sürmekte olan ilginç hikâyesini sunuyor.