Insan, sosyo-kültürel bir varlik olmasi nedeniyle, pratik eylemleriyle ait oldugu toplumun deger yargilarini da yansitir. Toplumu olusturan bireyler, bu sosyo-kültürel etkiler vasitasiyla deger yargilari ve ön kabullerini dinî söylemlere de dönüstürebilirler. Bu tür dinî söylemler ve sosyal algilar, tarih boyunca kadinlari, cinsiyet ayrimina dayali esitsizlik ve haksizliklarla karsi karsiya birakmistir. Kadinlarin, ”sosyal içerikli ibadetleri” ve “sahitligi” gibi hukukî konularda farkli statülerde görülmesi son yüz yillarda merak konusu olmustur. Naslarda dini emir ve yasaklara muhatap olma noktasinda kadin ve erkek arasinda bir farklilik bulunmazken; bu mükellefiyetlerin ifasinda fitrattan kaynaklanan psikolojik ve fizyolojik farkliliklar zaman zaman bazi yükümlülükleri kadinlardan kaldirmaktadir. Bu durum, zamanla kadinlarin sosyal içerikli ibadetlere istirak yükümlülüklerinin olmadigi gibi bir alginin da dogmasina neden olmustur. Kadinlarin aleyhine gelisen bu durum, Kur’an’m ruhuyla, Islâm Peygamberinin uygulama ve söylemleriyle çelistigi halde, toplumlarin sosyo-kültürel yapilarinda belli oranlarda zemin bulmustur. Kadinlarin sosyallesmelerinin önünde engel teskil eden bu durumlar, kadinlari, sosyal içerikli ibadetlere istirak yükümlülüklerinin olmamasindan ziyade onlara verilen ruhsatin kapsamina dair genisligin zamanla yasaga dönüstürülmesinden kaynaklandigi sanilmaktadir.