İslâm medeniyetinin yeşerdiği ve yüzyıllar boyu varlığını sürdürdüğü diyarlarda mekânın tamamlayıcı unsuru olarak bahçe hep vardı.

İslâm bahçe sanatının hareket noktası “altlarından ırmaklar akan, koyu gölgeliklerin ve yeşilliğin” bulunduğu semavî bahçeler olmuştur.

Müslüman toplumlarda bahçe, huzur ve sükûnun, ferahlık ve serinliğin, tefekküre dalmanın adresidir aynı zamanda.

İslâm sanat ve mimarisinin kalbinde yer alan tevhidin, bahçecilikte de belirleyici unsur oluşu, yazarın kitapta önemle vurguladığı bir husustur.

Yazar, Elhamra’daki Cennetü’l-arif’ten Doğu’daki Şalimar Bahçelerine, Endülüs, Babür, Fars ve Osmanlı’nın İslâm medeniyetine kazandırdığı bahçeciliği gözlemleyip geleneksel İslâm bahçelerinin karakteristik özelliklerini tesbit etmektedir.

Yazar bu kitapta özetle, İslâm bahçe sanatının tarihi, kültürel ve manevî arka planı, geometrik tasarım ve düzeni, suyun önemi, ağaç, çalılık ve çiçekleri üzerine notlarını sıralamaktadır.
Kitap, İslam bahçe tasarım felsefesini ön plana çıkarırken, yerin seçimi, kullanılacak malzeme, sürdürülebilirlik, çevredeki yapılarla uyum, dikimde renk, doku ve biçime bağlılık konularını ele almaktadır.

Yazar aynı zamanda peyzaj mimarı olarak, bu tarz bir bahçe yapmak isteyenlere pratik tavsiyeler sunmaktadır.