“Insanlar uzun süre birlikte yürürler hayatta, ama hepsi kendi sessizligine hapsolmustur, birbirlerine söyledikleri seyler ötekine ulasmaz bile. Ama tehlike gelip çattiginda, omuz omuza birbirlerine sokulurlar. O zaman ayni toplulugun insanlari olduklarini fark ederler. Baskalarinin varligindan duyulan huzur sarar içlerini. Birbirine koca bir gülümsemeyle bakar herkes. Herkes bir parça, hapisten saliverilmis de büyülenmis hâlde engin denize bakan o mahkûma benzer.”Insanlarin Dünyasi, insan denilen varligin gizemini açiga çikariyor âdeta. Antoine de Saint-Exupéry, korkulari, cesareti, dayanma gücü, erdemleri ve sevgileriyle insanlari ve insanlarin dünyasini gözler önüne seriyor, bu dünyayi siirsel bir anlatim ve usta isi bir kurguyla gerçekçi bir basyapita dönüstürüyor. “Insanin gizemini daha da iyi hissediyorum. Hayatlarin hayata katildigi, çiçeklerin rüzgârda savrulan öteki çiçeklere karistigi, bir kugunun bütün diger kugulari tanidigi, ama bir tek insanin kendine yalnizliklar ördügü bir dünya.” Insanlarin Dünyasi, yetiskinler için yazilmis bir Küçük Prens belki de. (Tanitim Bülteninden)