20. yüzyilin önde gelen psikiyatrlarindan Viktor Frankl, otuzun üzerinde yabanci dile çevrilen ve bütün dünyada 12 milyondan fazla satan Insanin Anlam Arayisi’nda, kurucusu oldugu logoterapinin ilkelerini, Ikinci Dünya Savasi sirasinda bir toplama kampindaki deneyimleri esliginde anlatmaktadir.Okurlar, Frankl’in tasvir ettigi toplama kampinin, dünyayi daha büyük bir hapishane olarak kavramamizi saglayacak parlak bir metafora dönüstügünü fark edecektir. Gasset, Heidegger ve Sartre’dan asina oldugumuz düsünceler isiginda, varolusun çetin kosullarinda “anlam”i kesfetmemize yardim edecek süreci anlatan Frankl, “Insani insan yapan nedir?” sorusuna da yanit vermeye çalisiyor…”Gerçekten ihtiyaç duyulan sey, ysama yönelik tutumumuzdaki temel bir degismeydi. Yasamdan ne bekledigimizin gerçekten önemli olmadigini, asil önemli olan seyin yasamin bizden ne bekledigi oldugunu ögrenmemiz ve dahasi umutsuz insanlara ögretmemiz gerekiyordu. Yasamin anlami hakkinda sorular sormayi birakmamiz, bunun yerine kendimizi yasam tarafindan her gün, her saat sorgulanan birileri olarak düsünmemiz gerekirdi. Yanitimizin konusma ya da meditasyondan degil, dogru eylemden ve dogru yasam biçiminden olusmasi gerekiyordu. Nihai anlamda yasam, sorunlara dogru çözümler bulmak ve her birey için kesintisiz olarak koydugu görevleri yerine getirme sorumlulugunu almak anlamina gelir.”