20. yüzyilin en önemli psikanalistlerinden Erik H. Erikson’un, insanin 8 evresini tanimladigi ‘psikososyal gelisim kurami’ psikoloji dünyasinda çigir açmistir. Erikson’un evreleri, hem sosyal hem de psikolojik odaklanmayla, gelisimin psikoseksüel dogasini vurgulayan Freudyen düsüncede bir siçramayi temsil eder. Freud, kisilik gelisiminde çocukluk yillarinin belirleyici oldugunu ve ergenlik yillarindan itibaren yetiskin kisiligin kazanildigini belirtirken; Erikson, kisilik gelisiminde çocukluk yillarinin önemini kabul etmekle birlikte, kisiligin yasam boyunca devam eden bir süreçte gelistigini savunur.Erikson insanin 8 evresini tanimlamakla birlikte, kendisi 90’li yaslarina yaklastiginda yeni gündelik zorluklar ve yeni gereksinimler olustugunu fark eder. Bunlara gögüs gerebilmenin de, ancak insan yasaminda dokuzuncu bir evrenin tanimlanmasiyla mümkün olabilecegine karar verir. Insanin 8 Evresi’nin, Erikson’un esi psikolog Joan M. Erikson tarafindan kaleme alinan bu genisletilmis baskisinda yasam döngüsüne katilan 9. evre de anlatilmaktadir.”Erik, Insanin 8 Evresi’ni yazdiginda henüz 90’larina girmemisti. 80 yasinda yasliligimizi kabullenmeye baslamamiza ragmen, yaslilikla ilintili zorluklarla 90 yasina yaklasana kadar gerçekçi bir sekilde karsi karsiya kalmadigimiza inaniyorum. 90 yasinda âdeta bize yabanci bir bölgede uyandik. Önceden sezinlemis olabilecegimiz ve tuhaf hatta komik diye basimizdan attigimiz seyler, kisa zamanda kaçinilmaz -ve kesinlikle hos olmayan- gerçeklikler olarak karsimiza çiktilar. Üretkenlik yillarinin içinden geçerken yolun sonundaymisiz gibi hiç hissetmemistik. Yasanacak yillarimiz olacagina kesin gözüyle bakiyorduk. 90 yasinda bakis açimiz degisti; önümüzdeki görüntü sinirli ve belirsiz bir hâl aldi. Muhtemel oldugunu her zaman bildigimiz ama üzerinde durmadigimiz ölümün kapisi artik yakindi.”(Tanitim Bülteninden)