Yunan felsefesi ve buna dayanarak biçimlenen düsüncenin insanlik tarihine yaptigi en büyük katki “zihnin kesfedilmesi”dir. Bu “kesfin” sonucunda olusan düsünceleri, onlari temsil eden filozoflari, kuramlari ve bunlarin arkalarinda yatan sistematik yöntemleri bilmeden ilkçag felsefesinin dogru bir biçimde kavranamayacagi açik bir gerçektir.Iste buradan hareketle bes ciltlik bu eserin yazari Prof. Dr. Ahmet Arslan kitabi yazarken izlemeye çalistigi yöntemin “filozoflarin kendi eserlerine, birincil kaynaklara dayanmak” oldugunu ve böylelikle okurun “filozofun metniyle dogrudan karsilasma” imkânina sahip olacagini dile getiriyor.Prof. Dr. Ahmet Arslan, Ilkçag Felsefe Tarihi’nin Helenistik Dönem Felsefesi’ne ayirdigi dördüncü cildinde Epikurosçulugu, Stoacilari, ve Septikleri ele aliyor. Arslan, Helenistik felsefe okullari içinde en çok hakki yenilen Epikurosçulugu, Epikuros ve Lucretios’un görüslerinden yola çikarak tahlil ettikten sonra bu okullar içinde en uzun ömürlü olan Stoaciligi ele almakta, Stoaci mantigin Aristoteles mantigindan farklarini ortaya koymakta; Septiklerin Bati düsünce dünyasinin yanisira Dogu’daki etkilerini de incelemektedir.Eserde söz konusu felsefe okullarinin doga ve ahlak felsefeleri, varlik ve mantik kuramlari ile evren anlayislari zengin örneklerle irdelenmektedir.