Dünyanın en büyük edebiyat eserlerinden biri olarak kabul edilen İlahi Komedya, (İtalyanca adı La Divina Commedia), Dante tarafından 1308-21 yılları arasında orijinal adı La Commedia olarak İtalyanca yazılmış uzun epik şiiridir. Her biri 33 kantodan oluşan üç ana bölüme – Inferno (Cehennem), Purgatorio (Araf) ve Paradiso (Cennet) – ayrılmış olan eser, Dante’nin karanlıktan ve hatadan ilahi ışığın vahyine doğru yaptığı yolculuğun izini sürer ve Tanrı’nın Beatific Vision’ı ile doruğa ulaşır.
Dante’nin 1300 yılının ilkbaharında Kutsal Cuma’dan önceki geceden Paskalya’dan sonraki Çarşamba gününe kadar süren üç ölüler diyarındaki yolculuğunu anlatır. Romalı şair Virgil ona Cehennem ve Araf’ta rehberlik eder; Dante’nin o zamanlar moda olan saraylı aşk geleneği tarzında uzaktan hayranlık duyduğu Floransalı Beatrice ise ona Cennet’te yol gösterir. Elinizdeki kitap, Dante’nin Cennet’e yaptığı yolculuğun öyküsüdür.
İlk yükselişten sonra Beatrice, Dante’ye Cennet’in dokuz göksel küresi boyunca rehberlik eder. Cennetin en alttaki yedi küresi yalnızca temel erdemler olan Sağduyu, Metanet, Adalet ve Ölçülülük ile ilgilidir. İlk üç küre temel erdemlerden birinin eksikliğini içerir – Ay Tanrı’ya verdikleri yemin ay gibi solan ve bu nedenle metanetten yoksun olan tutarsızları; Merkür şan için erdemli olan ve bu nedenle adaletten yoksun olan hırslıları ve Venüs sevgileri Tanrı’dan başkasına yönelen ve bu nedenle Temperance’dan yoksun olan âşıkları içerir.
Sonuç olarak Paradiso, Inferno ve Purgatorio’dan daha teolojik bir yapıya sahiptir.
İlahi Komedya Dante’nin Üçlü Tanrı’yı görmesiyle sona erer. İfade edemediği bir anlayış parıltısı içinde, Dante sonunda Mesih’in tanrısallığının ve insanlığının gizemini anlar ve ruhu Tanrı’nın sevgisiyle hizalanır.