Batida egitimini tamamlamis bir düsünür olarak Nureddin Topçu, Türkiye’nin yakin tarihinde bati tarzi egitimden geçmis aydin Müslüman tipinin olusumunda dikkatten kaçan önemli bir rol oynamistir. Bu alanda diger müessir ve popüler isim daha önce sair ve edip olarak büyük söhret kazanmis olan Necip Fâzil’dir. 1943’den itibaren araliklarla yayimladigi Büyük Dogu mecmuasinda daha vülger ve ajite edici tarzda bir nesriyat yürütmüstür. Topçu, politik yaklasimlardan neredeyse tamamen uzak dururken. Necip Fâzil, her zaman siyasî tavirlar ortaya koymaya, gelistirmeye ve siyasî iliskiler kurmaya yönelmistir. Dikkati çeken nokta, her ikisinin de tahsillerini Avrupa’da tamamlamis veya sürdürmüs olmalaridir. Topçu ile Necip Fâzil’in müsterek noktalari bununla da bitmiyor, her ikisinin de 1930’larda tanistiklari naksî seyhleriyle iliskilerinden sonra böyle bir mecraya girmeleri diger önemli ortak taraflarini teskil ediyor. Nureddin Topçu ile Necip Fâzil’i bir arada zikretmek, tek kitapta onlarin fikirlerini ve mücadelelerini anlatmak, pek alisilmis bir sey degil. Necip Fâzil’in kitlelere daha fazla ulasan tesiri. Nureddin Topçu’nun derinden seyreden fikirlerinin neredeyse görmezden gelinmesine yol açmistir. Tarz, tavir ve mizaç olarak hayli farkli iki yol açiciyi tanima konusunda bu kitabin bir baslangiç olacagini düsünüyoruz.