Hüseyin Yurtdas meçhul bir yerde, bilmedigi insanlarla yeni bir hayata baslayan genç bir adamin haletiruhiyesine tasiyor sizi. Bilinmez bir bosluk, yersiz, zamansiz bir gerçeklik ama bir o kadar asina oldugumuz abartisiz gündelik hayat çikiyor karsiniza. Ihsan kizgin bir serseri mi yoksa kendine göre hakli bir mücadele mi veriyor bilinmez. Süslü laflari, gösterisi sevmez o, kadinlarla iliski kurmayi beceremez, gelecege dair planlar yapmaz, tek dayanagi küfürlü isyanidir. Herif öküz gibi bi sey. Dalga geçtigimi filan düsünürse sakat yani. Gerçi dövebilirim ama dövemeyebilirim de. Esmer böyle, bayagi da uzun; uzaktan daha kisa görünüyordu da simdi böyle yan yana gelince daha uzun geldi. Gerçi ben de kisayimdir, çok kisa degilimdir ama uzun da degilimdir. O yüzden hafiften uzun herifler bana biraz daha uzun gözükür yani, o da olabilir. Herif, objektif bakildiginda o kadar uzun olmayabilir demek istiyorum sonuç olarak. Neyse, geçti herif kanepeye oturdu, ben de biraz durdum bi saniye kadar, oturayim mi diye düsündüm. Sonra oturdum yani ne yapayim ayakta mi dikileyim orda bi saat. Oturdum.