“Sinirsiz uzayda, sayisiz parlak küre. Her birinin etrafinda dönen bir düzine kadar daha küçük aydinlanmis küre. Çekirdegi kizgin lakin disi kati, soguk bir kütle ile kapli. Bu kabugun üzerinde küflü, ince bir tabaka. Iste bu tabaka canli ve bilgili varliklari husule getirdi: bu, tecrübi hakikat, gerçek, dünyadir. Ancak düsünen bir varlik için, nereden [gelip] nereye [gittigini] bilmeksizin, baslangiçsiz ve sonsuz zamanda biteviye ve süratle ortaya çikip kaybolan hesapsiz varliktan sadece birisi olarak sinirsiz uzayda serbestçe seyran eden bu sayisiz kürelerden birinde bulunmak güvenilmez bir durumdur.””Dünyayi böylesine hayret verici ve güvenilmez yapan birçok sey arasinda en ilk ve en basta gelenin, ne kadar sinirsiz ve hudutsuz olursa olsun, onun mevcudiyetinin bir pamuk ipligine bagli oldugunu, insanlar ancak binlerce yil boyunca sadece nesnel felsefe yapmak için çaba sarf ettikten sonra kesfedebildi.”Peki, sonsuz zaman akisina firlatilmis insan hayatinin gelip geçici kisaligina, varolusumuzun asilsiz – istikrarsiz tabiatina, her yerde önümüzü kesen sayisiz muammaya, bunca tezahürün anlamli karakterine ve hayatin mutlak yetersizligine ragmen: insanlarin ekseriyetinin yolunun felsefenin yanindan yöresinden geçmemesini neye baglamali?Insan soyu mevcudiyet sartlari bakimindan kendisini böyle bir muammanin içinde bulmasina ragmen “ancak surada burada tek tük, mutlak nitelikteki istisnalar felsefe yaparlar. Bu rüya içerisinde geri kalanlar hayvanlardan pek de farkli bir hayat sürmezler ve uzun erimde onlardan ancak birkaç yillik tedbir ve tedarikl[ilikl]eriyle ayrilirlar.(Tanitim Bülteninden)