İnsan bazen öyle sıkışır, öyle bunalır ki dünyayı içindeki bütün hercümerciyle geride bırakıp farklı
hallere, farklı âlemlere yelken açmak ister. Şehirden şehre, ülkeden ülkeye gitmekle
sıyrılabileceğini sandığı sıkıntılı ruh hali, aslında somut âlemden sıyrılma ihtiyacıdır. Diyar diyar
gezmekle aşılamayan bu sorun, bazen bir odadan bir başka odaya geçip, bir seccadede birkaç
dakika iç dökmekle çözülür. Bunu yapabilen kişi, bir başka şehre değil, bir başka âleme taşınmıştır.
Kısa değil, uzun mesafe yolculuk etmiştir.
İnsanın ailesi ve sevdikleriyle iletişim kurmaya ihtiyacı olur da kendisini Yaratanla münasebet
kurmaya ihtiyacı olmaz mı? Allah’a yönelmek, O’nu anmak ve hatırlamak insan ruhunun en hayati
ihtiyacıdır. İnsan Allah’a bağlanma ihtiyacını, hazlara, insanlara ve işlere bağlanarak gidermeye
çalıştığında, kalbindeki açlık, ruhundaki boşluk gitgide büyür. İnsan bazen yüzlerce şeye birden
bağlanır ama ruhundaki susuzluğu bir nebze olsun gideremez.
Kişi unutamayacağı bazı acılar yaşamıştır, çıkmaza girmiştir, gelecek karanlık görünüyordur. Bu hal
onun ruhunda duaya ve ibadete yönelme, Allah’la temas kurma gibi ihtiyaçların şiddetli sinyallerini
vermektedir. Kalbinin iniltilerini dinlemeyen, ruhunun feryat figan dilini çözemeyen insan, hangi
ihtiyaçlar içinde olduğunun tespitini yanlış yapmakta, bu ihtiyaçları yanlış isimlendirmekte ve
dolayısıyla çözümü yanlış yerlerde aramaktadır. İnsanın gönül haritası üzerinde ince ve derin
analizlerle ilerleyen bu çalışma, hemen her satırıyla, ana caddesi olan yaratılış fıtratına ve içsel öz
yapılanmasına insanı biraz daha yönlendirmekte ve ona bu esas yolculuğunda rehberlik etmeyi
hedeflemektedir.