Allah Elçisi (s.a.v) hareket emri verdi ve çadirlar sökülüp develere yüklendi. Kadinlar hevdeclerine bindirildi. Islâm ordusu yönünü Medine’ye dogru çevirdi. Geride Ridvan agaci ve yürekler acisi hâtiralar biraktilar. En acisi da Beytullah’i tavaf edemeden ihramlarini çikarip katlamalari oldu.
Müslümanlar kederli yüzlerle sessiz kalmayi yeglediler. Umre ibadetleri engellenmisti. Üzüntü ile karamsarlik arasinda gidip gelirlerken aksam oldu. Ömer bin Hattab, Rasûlullah’a yaklasarak ona bir sey sordu, cevap vermedi. Bunun üzerine devesini sürerek insanlarin önüne geçti. Hakkinda âyet inmis olmasindan korktu. 
Rasûlullah (s.a.v) Kuraü’l-Gamim’e ulasinca devesini durdurdu. Durumu fark eden ashabi ezgiler söyleyerek develerini hizlandirmaya çalistilar. Sasirmis bir hâlde:
– Insanlara ne oldu, diye soruyorlardi.
– Allah Rasûlü’ne vahiy indi, dediler.
Hizlanarak Allah Rasûlüne yetistiler. Rasûlullah, devesi Kasvâ’nin üzerinde suskun bir hâlde bekliyordu. Insanlar yaninda toplaninca inen âyetleri okudu:
“Hiç süphen olmasin ki biz sana büyük bir fetih ve zaferin yolunu açtik. 
Böylelikle Allah, müsriklerin sana öteden beri isnat ettikleri (atalar dinine muhalefet) suçlamasindan kurtulmani saglayacak,?sana lütfedecegi nimetleri tamamlayacak ve seni dosdogru yolda sabitkadem kilacaktir. 
Ayrica Allah sana, muhtesem bir zafer kazandiracaktir…”