Hisreta Emir-Emerîkê Serdar

“Hisreta Emir” ji şevên tarî yên çîrokên xef û tor di nava kurteçîroka xwe de kesekî gunehkar, padşa, daraxac û meydanekê bi hêzên ramaniya pênase dike.

Misto gunehkarîyeke mezin kiriye. Padşa jê re gunehê destnîşan dike, wekî jê dibêje li daraxacê were xistin. Roja destnîşanê tê; telal bi şevqê tê digerin nav şehêr, gazî dikin, li meydanê de nidan dikin ku sibehê Misto dê li daraxacê bê asê kirin.

Sibehê bi tavê rojê, cemaet bere bere li meydanê top dibe. Misto bi destên girêdayî ve hat tînin ber daraxacê. Celat di cîyê xwe de amade ye. Qazî, bi dengê bilind, mehkemeya Misto dixwîne. Her tişt di meydanê de hêle digire. Qet tu deng û his ne dihewitin.

Qazî mehkemeyê qut dike. Wekî adat, padşa jê dipirse:
“Gunehkar, xên ji emir tu çi dixwazî?”

Misto xortekî bedew e, cahil û xwînşîrin. Ew bi padşê xweş tê. Bi rastî, ew gotinên wî dilê padşê digirin. Lê gunehê wî ew qas giran e ku tu padşayê jî nabe efû bide. Loma gotinê ew e:
“Cezayê xwe bistînim.”

Padşa dema wisa dibêje, di xeyalê de dikeve ku Misto çi kiribe. Di dîmenê wê gunehê de padşayê mirûzê xwe dike, ji xwe diguhêze û dikeve vexwarina bîrên xwe.

Ji bo hemû berhemên lîs Yayınları vir bitikînin

Ji bo hemû berhemên Emerîkê Serdar vir bitikînin