Sevinç Çokum’un, kitaplasmadan önce yer aldigi dergilerde büyük ilgi gören eski fotograflara dair öyküleri Hevenk – Kayip Istanbul’da bir araya geliyor.Çokum’un yer yer öykülesen anlatisi, ayni zamanda kaynagini yazarin çocukluk yillarinin ani ve gözleme dayali birikimlerinden alan bir belge niteligi tasiyor. Çokum, geçmisteki tahkiye ustalarinin günümüzde yasayan kusaginin temsilcisi olarak, eserine yasadigi ve tanidigi semtlerin, özellikle belli bir dönemin Besiktas’inin çizgilerini yansitiyor. Siirli bir anlatimla kayip insanlarin ve kayip degerlerin masalsi ve renkli dünyasini âdeta bir çiçek veya meyve hevengine dönüstürüyor. “Bazi aksamlar Firuzaga’dan Findikli’ya yürüye yürüye inip Kabatas’ta adalara su götüren yari uykulu bir teknenin durup durdugu iskeleden istavrit avlayisimiz, sonra gece on ikide eve dönüp bunlari kizartisimiz da yazilmaga deger. Çünkü iskele lambasinin sudaki aydinligina tav olan istavritlerin oltaya gelisiyle duyulan sürur baska bir seydi. Fakat bendeki hayvan sevgisinin giderek yogunlasmasindan dolayi simdi ayni keyifle bir kova degil, bir tek balik tutabilecegimi sanmiyorum.”