Hemen her romancinin adiyla özdeslesen bir basyapiti vardir. Bu nedenle Stendhal dendigi an akla Kirmizi ve Siyah gelir. Kirmizi ve Siyah’in Julien Sorel’inin Napolyon tutkusu, asklari, okul hayati okuyucuyu derinliklere çeker. Trajik son gerçeklestiginde okur, gerçek bir yakinini kaybetmis gibi hisseder kendini; ister istemez, romanin örgüsünü yeniden düsünür, trajediyi üreten kosullari yeniden sorgulama ihtiyaci duyar. Stendhal’in ne kadar büyük bir romanci oldugunun göstergesidir bize armagan ettigi, ya da bizi tanistirdigi diyelim, bu kahraman.Daima merak konusudur yazarin hayatinin esere sizip sizmadigi. Böylesi bir merak okurun farkli mecralara yönelmesini desaglar. Stendhal kimdir, romanlarini nasil yazmistir, onun kaleminin itici gücü nedir? Sorular elbette çogaltilablir.Elinizdeki kitapta Stendhal (gerçek adi Marie-Henri Beyle) çocuklugundan baslayarak kendi hayatini anlatmistir. Kitabin kadrosunu agirlikli olarak kendi ailesi olusturur. Bir yazarin, asklarini, özlemlerini, okul yasamini anlattigi özyasamöyküsel bir basyapit üretirken roman sanatinin iç dinamiklerinden ödün vermemesi oldukça zor olsa gerek. Ancak Stendhal bastan sonra bellegine güvenerek okuruyla dürüst bir iliski kurmaya çalismis ve bunda da basarili olmustur. Yazarligina ve üretkenligine yönelik kaygilarini da basariyla dahil etmistir yer yer eksiltili anlatimina. Tüm bunlardan yola çikilarak Henri Brullard’inYasami’nin onun diger eserlerinin yeniden anlamlandirilmasina yardimci olacagi açiktir. Stendhal’in 1835-1836’da yazdigi bubasyapit ne yazik ki ancak 1890’da yayimlanabilmistir.