Ilk olarak Joseph Conrad’in Karanligin Yüregi adli meshur romaninda arzi-endam etmisti Kurtz, sonra Orson Welles’in (ya da Graham Greene’in) Üçüncü Adam filminde karsimiza çikti. Kolonyalizmin “dehsetini” abidelestiren eserdir Conrad’inki, malumunuz oldugu üzre. Kurtz, bir yoruma göre, Karanligin Yüregi’nde bilinçdisinin ölçüsüz, imkânsiz arzularini, asimetrik taleplerini temsil eder. Tersine çevrilmis bir deger sistemi içinde baskasiyla/ötekiyle iliski içindedir. Sonuç “dehset” olsa da, baskasina/ötekine yer vardir bu yapitta, Karanligin Yüregi’nde hâlâ bir disari, baskasi/öteki vardir. Çünkü, kolonyal efendinin kendisiyle iliskisini dolayimlayan seydir madunun bedeni; iskence edilen, sömürülen, yok edilen bedeni… Ama Üçüncü Adam’da her sey bilinç düzeyinde olur biter, arzu rasyonellesmistir. Görünüsler disinda bir seye yer yoktur artik, dolayisiyla baskasi yoktur ya da herkes bir baskasidir. Ya da Baudrillard’in deyimiyle herkes bir mutanttir. Ve böyle bir dünyada Kurtz’a düsen bir barda keman çalmaktir elbette. En nihayetinde çocuklari öldüren sey ilaçsizlik ya da hastaliktir, savas degil! Harry Lime iste bu dünyanin, modern zamanlarin “sairidir”, kötülügün seffaflastigi, siradanlastigi dünyamizin; daha dogrusu, iyiyle kötünün, dogruyla yanlisin, güzelle çirkinin ayirt edilemez oldugu dünyamizda her “çiçekten” bal toplayan modern bir seyyahtir… Iste karsinizda kültlesmis bir karakterin en yeni hayatlari, Tayfun Pirselimoglu’nun kaleminden…Iyi okumalar…