“Ben” demenin bencillik olmadigini anlayabilmem için kirk yilim geçti. Ömrümün en genç ve en güzel kirk yili… Ama su an bulundugum noktada hayiflanmak, “keske”lere kapilmak istemiyorum. Su an, yillarimi verdigim ve bedelini ödedigim tecrübeye, yani hayatima, yani kendime sahip çikmak istiyorum. Bundan sonra “keske”lerim olmasin istiyorum…Bundan sonra bir bedel ödeyeceksem kendi hatalarimin bedelini ödemek istiyorum… Hayatimi bir baskasinin, baskalarinin, toplumun hatta en yakinlarimin; istek, inanç ve taleplerine göre düzenlemek istemiyorum… Bir baskasina göre hayati düzenlemenin, kendi kendine ihanet, kendinden uzaklasmak, yozlasmak oldugunu biliyorum…Bazen bir seyler, ölüm kalim savasiymis gibi yasanir. Bu, disaridan bakan biri için çok basit, çok aptalca, çok ahmakça görülebilir. Ancak o, disaridan bakan biridir. Siz içeriden bakan biri olarak kendiniz için neyin önemli oldugunu; korumaniz gereken degerin ne oldugunu çok daha iyi bilirsiniz. Disaridan bakanlarin sayisal çogunlugu olusturmalari; nüfuz ve mevki sahibi olmalari; “kelli felli” olmalari bu gerçegi degistirmez. Bu gerçegi siz bile degistiremezsiniz. Tüm dis dünyadan siyrilip basinizi yastiga koydugunuzda içeriden, derinlerden gelen ince siziyi, cesur çagriyi siz bile susturamazsiniz…