“Insanogluna en önemlisinin “güç” oldugunu dayatan bir çagin tam göbegindeyiz. Üzerine açikça dillendirmese de”güç” denen sey sert, öfkeli ve duygularina “esir” olmamak gibi hallerle birlestirildi zihinlerde. Sevgi tam da bu noktada güçsüzlükle yan yana gibi görünmeye basladi. Hem birey olarak hem de topluluklar halinde bu hiç de gerçek olmayan baglantinin tuzagina düstük. Insan, çok derinlerinde iyi olmanin, kendisini güçsüz kilacagi hezeyani içinde en büyük gücün aslinda sevgi olduguna dair o kadim gerçegini unuttu.Bu hepimizi hem öfkeli hem de güçsüz kilmaya devam etmekte oysa.Bu kitap güçlü ve görkemli olanin aynen dogadaki gibi sadece sevgiyle ilintili oldugunu bize gür bir sesle hatirlatiyor. Ormanin gücünü ayri düsmekten ve düsmanliktan degil birlikten ve sevgiden aldigini, en yüce agaçlarin kolkola oldugunu ve daha küçük olanlari gölgelerinde saklayarak gövdesine sardigini hatirlatiyor.”-Cem Mumcu- Nelson Mandela’nin “Zamanimizin en temel problemi olan ‘kendi yarattigimiz sorunlari çözmek için birlikte çalismanin bir yolunu bulmak zorunda olusumuza’ odaklaniyor.” sözleriyle bahsettigi Adam Kahane, bu kitapta Ortadogu, Güney Afrika, Avrupa, Hindistan, Guatemala, Filipinler ve ABD gibi cografyalardaki gerçek ve güncel çatismalardan derledigi hikâyelerle, güç ve sevgiyi nasil dengeleyecegimizi anlatiyor.”Anlamak zorunda oldugumuz sey sevgisiz gücün pervasiz ve saldirgan, güçsüz sevginin ise duygusal ve zayif oldugudur… Zamanimizin en büyük krizini yaratan sey bu ahlâksiz güç ve güçsüz ahlâkin çarpismasidir.”Martin Luther King Jr.(Tanitim Bülteninden)