Grimm Kardesler olarak da bilinen Jakob Grimm (1785-1863) ve Wilhelm Grimm (1786-1859) tarafindan derlenen masallar Alman edebiyatinin en önemli eserlerinden biridir. Külkedisi, Parmak Çocuk ve Cesur Terzi gibi dünya çapinda ün salmis ve günümüzde hemen her çocugun dinleyerek büyüdügü bu masallar aslinda Alman halkinin gelenek ve göreneklerinin temelini olusturan hakikati içeren tarihi belge niteligi tasidigi düsünülerek derlenmis ve Alman halkina sunulmustur. Baslangiçta Grimm Kardesler’e sözel olarak anlatilan ve Kardesler tarafindan daha sonra yayima hazirlanan Masallar ilk baskisindan itibaren çesitli degisimlere ugramistir. Yayinevi olarak sadik kalmayi tercih ettigimiz 1857 yilindaki 7. baskida yer alan bu 211 masal, Kardesler’in edebi ve ahlaki müdahalelerine ragmen siddet ve vahset içermeyi sürdürmektedir. Basildigi tarihten bu yana Masallar farkli çevreler tarafindan inceleme konusu olmustur: Halkbilimciler masallari Alman halkinin gelenek ve göreneklerinin anlatildigi otantik metinler olarak ele almis ve içerdikleri hem sözel hem de edebi gelenegi inceleyerek Alman masallarina özgü olan nitelikleri ortaya koymaya çalismislardir. Masallarin barindirdiklari ahlaki ögeleri konu edinen egitimciler ise masallardan çikarilacak dersler üzerinden çocuklara istenilen davranislari kazandirmayi ve belirli bir toplumsal ahlaki asilamayi hedeflemislerdir. Bir yandan dönemin sosyopolitik yapisi üzerine ipuçlarini arayan sosyolog ve tarihçiler bir yandan da kullanilan üslûp ve estetik ögelerle ilgilenen edebiyatçilar masallar üzerinden XIX. yüzyila farkli bir yerden isik tutmaya çalismislardir. Dil ve sembolik dünya hakkinda çözümlemeler yapan psikanalistler içinse masallarda yer alan sembollerin neye dair olduklari ve ne için kullanildiklari büyük bir önem tasir. Grimm Masallari’nin Türkçede ilk kez yayimlanan bu eksiksiz ve sansürsüz baskisi “Bir varmis, bir yokmus” varolmayan bir dünyaya degil, tam tersine varolan dünyaya açilan bir kapidir ve bu kapidan ancak bu dili okumayi ögrenerek geçilebilir.