Hasso von Bredow’un yasami bir daha asla eskisi gibi olmayacakti. Beyin felci geçirdiginde 42 yasindaydi ve üç çocuk babasiydi. Tamamiyla felçli olsa da zihni her zamanki kadar aktifti. Bedeni bir hapishaneye dönüsmüsken göz kirpmak, tek iletisim araci olacakti. Hasso yasama umudunu asla yitirmedi. Içindeki mizahi duygular ve ailesine duydugu sevgi sayesinde zorluklara karsi direnme gücü buldu. Hasso’nun, gelismis teknoloji ve hastaligi boyunca bakimini üstlenen karisi Catherine’in yardimlari sayesinde harf harf, titizlikle yazilan derinden etkileyici ve düsündürücü biyografisi, Catherine’in hatiralariyla beraber dokunup roman hâline gelmistir. Hasso, özel bir yöntemle ve yalnizca göz kaslarini kullanabildigi için yaptigi tek hareket olan göz kirpislariyla Catherine, felçten önce paylastiklari hayati ve felcin hayatlarina getirdigi yikici etkileri paylasir okuyucuyla. Fedakârliklarinin gücü, karsilastiklari tüm zorluklarin içinde bir günes gibi parlar. Kelimeler, hayal gücünün, cesaretin, mizahin ve en önemlisi de askin kapilarini aralar.Haykirmak istediklerini bir göz kirpisina sigdirmaya çalismak tüm yasananlardan zor gelebilir insana.