Dünyanın en iyi telepatı olarak kabul edilen ve İkinci Dünya Savaşı’nda, Stalin’in neredeyse tüm kararlarında danıştığı Wolf Messing, yoksul bir Musevi ailesinin çocuğu olarak 10 Eylül 1899’da, Varşova’da doğdu. Ailesi, Naziler tarafından öldürüldü. Polonya 1939 yılında Naziler tarafından işgal edildiğinde Rusya’ya kaçtı.
Polonya sınırındaki tüm Nazi kontrol noktalarından düşünce aktarımı ve telkin yeteneklerini kullanarak geçti ve Sovyetler Birliği’ne sığındı. Zihinsel yeteneğini ilk olarak,11 yaşında bindiği bir trende kullandı. Trende, biletleri kontrol eden görevliye, telkin yeteneğiyle, bir gazete parçasının bilet olduğuna inandırdı. On altı yaşında Viyana’da, Albert Einstein ve Sigmund Freud ile tanıştı. Onlarla telepati, düşünce aktarımı ve telkin deneyleri yaptı.1927’de Hindistan’da, Gandhi ile düşünce aktarımı deneyi yaptı.
Stalin, Wolf’un yeteneklerini kullanarak, Hitler’in yenileceğini ve İkinci Dünya Savaşını SSCB’nin kazanacağını öğrenmişti. Askerî stratejisini, Wolf’un da katıldığı Kremlin’deki gizli seanslarında hazırladı. Bu kitap, hâlen Stalin’in arşivinde gizlenen kayıtlarından çıkartılarak yayımlandığında Batı’da büyük yankılar uyandırdı.
Rusya ve Almanya’nın arasında herhangi bir anlaşmazlık olmadığı, iki ülkenin bir saldırmazlık antlaşması yaptığı dönemde, ‘İkinci Dünya Savaşı’nın çıkacağını, Avrupa’nın Naziler tarafından işgal edileceğini,1945’te savaşın sona ereceğini, Sovyet tanklarının Berlin sokaklarını çiğneyeceğini’ söylemişti. II. Dünya Savaşı’nın ne zaman biteceğini kimsenin bilmediği günlerde, savaşın 1945 Mayısında biteceğini söylemişti.1937’de ‘Hitler Doğu’ya saldırırsa ölür.’ dedi ve Hitler, kellesine 200.000 Mark ödül koydu. Şimdi olağanüstü yeteneklere sahip olan Messing’in ağzından – muhtemelen Stalin tarafından Messing’in gerçekte ne kadar ‘hünerli’ olabileceğini anlamak için yaptırılan- şu iki olayı dinleyelim:
‘Temiz bir kâğıt parçası ile Merkez Bankası’ndan 100.000 ruble almam gerekiyordu. Ama bu deneyin sonucu az kalsın trajik olacaktı. Veznedara geldim ve okul defterinden kopartılmış bir sayfayı uzattım. Küçük valizi açtım ve bankonun önüne koydum. Yaşlı veznedar kâğıda baktı ve kasayı açtı. Yüz bini rubleyi saydı… Kâğıt parçasını bilet olarak görmesini sağladığım trendeki memurla yaşadığım olayın tekrarıydı benim için. Sadece şu an bunu hiç zorlanmadan yapıyordum. Valizi kapattım, salonun ortasına çekildim. Yaptığımız deneyle ilgili tutanağı imzalayacak olan şahitler yaklaştılar. Bu formaliteyi hallettikten sonra aynı valizle veznedara döndüm. O, bana baktı; ödenmiş çeklerle aynı çiviye taktığı kâğıda baktı, içinden bozmadığımız para destelerinin çıkarmaya başladığım valize baktı… Sonra aniden oturduğu sandalyeye yaslandı ve inlemeye başladı… Kalp krizi geçiriyordu… Ne mutlu ki sonra iyileşti.
Başka bir denemede, çok sıkı korunan yüksek mevkide bulunan bir görevlinin odasına girmem gerekiyordu. Tabii giriş kartı olmadan. Bu denemeyi de kolayca yerine getirdim.’
