Sabahin ilk isiklarina karsi yüzünü son bir kez daha gökyüzüne çevirerek gözlerini kapamis ve “Tanrim sana yemin ediyorum ki…” demisti. “Yasadigim sürece içinde kötülük olan bir erkege âsik olmayacagim.”Acilarla, kavgalarla, kiskançlikla, siddetle beslenen bir iliskinin içinde gerçek ask olmayacagini, içinde tüm bunlar olan bir iliskinin ask degil hastalik oldugunu ve ancak kendinden nefret eden insanlarin bu tür iliskiler yasadigini ben de biliyorum uzun süredir. Insan kendini seviyorsa eger, böyle iliskilere girmiyor, onu mutlu eden, deger veren, gerçek anlamda seven insanlarla beraber oluyor. Insanlar, askin huzur içinde var olamayacak bir duygu oldugunu düsünüyorlar. Hâlbuki ask, huzurun ta kendisi.Içinde huzur olmayan ask, arkasini sehvete dayar, sehveti körüklemek için de kiskançligi kullanir, fakat bu ates er ya da geç sönmeye mahkûmdur.Asil soru isareti degil midir insani cezbeden, ask tüm sorulara cevap bulundugunda bitmez mi? Bitmez. Sorular, acabalar gerçek asktan bir önceki basamaklardir. Her dogru cevapla bir basamak yukari çikilir ve iste gerçek aska ancak böyle ulasilir.Bundan bin yil sonra belki de bir insani incitecek bir seyler söylemek büyük bir kötülük sayilacak ve simdi hiçbir suçu olmayan bir insani zevk için öldüren bir katil kadar kötü algilanacakti. Olamaz miydi? Insana simdilik inanmasi zor gibi gelse de, gidisat kötülügün isinin eskisi kadar kolay olmadigi yönünde degil miydi?Dünya kisa bir süre sonra hayal bile edemeyecegin kadar çok degismeye baslayacak. Su anda uyandirilmak için dügmelerine dokunulmasini bekleyen milyonlarca iyi insan var dünyada. Tek eksikleri, o dügmelere dokunacak, onlari derin uykularindan uyandiracak ve iyiligin atesini yakarak onlara yol gösterecek birileri. Insan kötülükten bikti, ona karsi sessiz kaldikça daha da küstahlastigini anladi artik. Kötülük, kocaman bir tokat yiyerek kösesine çekilmeyi çoktan hak etti.