Duygusal ve tensel temas sanati diye adlandirdigimiz aski neden bu kadar arzular ve saplantiya dönüstürürüz. Insani duygularimizin bir yansimasi mi yoksa vahsi dogamizin egemen bir parçasi mi? Bunun cevabini insanin dogumuyla baslayan süreci inceleyerek verebiliriz. Dogada birlikte yasadigimiz diger canlilara baktigimizda, tipki onlar gibi üreme dürtüsüyle soyumuzu devam ettirmeyi arzulariz; ancak insan yavrusu vahsi doganlarin aksine, prematüre olarak dogar ve diger tüm canlilardan daha uzun süre bakima ve korunmaya muhtaçtir. Günümüzde siradanlasmis bazi davranis ve duygularin magara döneminden süregelen bir yolculugu oldugunu bilmek, hem sasirtici hem eglencelidir. Tipki genis ve düz bir vadinin ortasinda akan irmagin coskusunun binlerce yildir insana hissettirdigi bereket ve yasamin zenginligini veya damla sekilli mücevherin göz alici ihtisaminin ilk çaglardaki savasçilarin tas baltalarindan esinlenildigi gibi binlerce ilkel begeni, davranis ve duyguyu yasiyoruz… Iste bizi genetik olarak farklilastiran, genlerimize sifrelenmis ve bizlere degerlilik hazzi katan kökeni binlerce yil öncesine dayanan duygu: Asktir. Tamamen genlerin belirledigi bir yasami insanin salt kendisinin yönlendirdigini sanmasi en büyük yanilgisidir. Kim oldugumuz kiminle birlikte olacagimiz, zevklerimiz ve yasam kalitemiz ve süremiz genlerimizin kodlaridir; TIPKI ASKLARIMIZ GIBI… r.