“Şeyh, izah edilen bütün ilimlerin manalarını bu kitapta (Fütuhat-ı Mekkiyye) topladığını ve onları beş yüz elli dokuzuncu bölümde ima ettiğini söyler. Bu güzel kokuyu biriktirip topladığı ve değeri yüce, önemi büyük olan bu ilmi harika bir telif, ilgi çekici ve güçlü bir üslupla sağlam bir şekilde sıkıca büktüğü ve bu bölüme yerleştirdiği şeylerin anlaşılması akıl sahiplerinden çoğuna, tamamen muğlak kaldığı için bu bölümü, kitabın bütün müşküllerini şerh etmeye yöneldim. İshab (tafsilata girme, ayrıntıya inme) ve itnaba (sözü uzatma, uzun uzun anlatma, mübalağa etme) düşmemek için sözü kısa kestim ve ona Şerh-u Müşkilatil-Fütuhatil-Mekkiyye ve Fethu’I- Ebva bi’l Muğ lakat min Ulcımill-Ledünniye ismini verdim.”

Kendisinin de belirttiği gibi, el-Oli Şerh’inde, onun mücmel, muamma, müphem ve manaları örten rumuzlarını açıklamıştır. İbn Arabrnin kendisi de söz konusu bölümün girişinde, kitabın bütün kısım-larıyla ilgili olan ve dikkat çekilmesi gereken hususları bu bölüme aldığı-nı belirtmiştir.

Titiz bir tahkikle birlikte sunulan bu metnin önemi, İslam tasavvu-funu inceleyenlerin önünde yeni bir ufuk açmasından kaynaklanmakta-dır. Buradan, tasavvufun hicri sekizinci ve dokuzuncu asırlarda kazandığı sebat ve kökleşme görülecektir.