19. Asrin son çeyreginden itibaren, yaklasik olarak on asirdir devam eden istikrarli Islâmî hayat hakkinda, bir takim süpheler olusturulmaya çalisilmis, Müslümanlarin bazi milletlere göre terakki edemedigi iddia edilerek, bunun faturasi adeta mezheplere dayali Islâm anlayisina kesilmistir. Bu gayretlerin, Avrupa’nin, Islâm cografyasinin çesitli hazinelerini kesfetmesinden ve sanayi devriminden sonra ortaya çikan ham madde ihtiyacini karsilamak için Dogu’nun tabiî kaynaklarina da göz dikmesinden hemen sonra ortaya çikmasi, dikkat çekicidir. Modernist din anlayisinin tesiriyle, geçtigimiz asirda yasanan bu gelismeler, Müslümanlari klasik kaynaklarina bagli kalarak yeni gelisen meselelere çare bulmaya zorlamistir. Bu çerçevede, Osmanli’nin son devrinde zarûret ve ihtiyaç halinde Hanefî mezhebinin disinda diger üç mezhebin görüslerinin telfik yapilmadan taklid edilerek fetva verilmesi resmen kabul edilmis ve uygulamaya konulmustur. Elinizdeki çalismada, geçtigimiz asirdan itibaren derin tartismalarin yasandigi fikhî mezhepler hakkinda, temel kaynaklara atifta bulunularak yapilan açiklamalari göreceksiniz.