Ey meçhul ömrümün faili, acinin gözdesi, askin cahiliIçimde, sorguya çekilen her duygu müebbet yemisti ondan, her ask sözcügü dislanmis ve her dokunus yasaklanmis; ne sevmeye müsaitti, ne de unutulmaya…Fazla gelen her ne varsa eksigini bulmustu onda, eksik olan her sey ise eksilmisti fazlasindan. Birakilmis ya da unutulmustu dünyasinda askin her türlüsü, yorulmustu daha bir adim bile atmadan. Ümit en koyu gerçege sarilip, yarinlarini öldürmüstü, sogukkanli bir edayla. Simdi sorabilseydim ona: askin sen hali ne demek, ne diye ask sende böyle güzel durur? Niye gecenin rengi yakisir sana, nasil bir sabah çagirir seni? Yerim yok muydu, hiçbir hayalinde sigamaz miydi dünyana, bir avuç yüregim?Günlerin sahadeti degil , zamanin ihaneti yaratilmisti onu en çok da. Oysa sevgi serbest oldukça; derdest olmaliydi gönül. Hangi sahiplenilmis hayatin basibos gerçegisin sen, hangi dilin perçini, hangi yüzün perçemisin? Hazirliksizdim sana, sere serpeydi tüm hayatim, arinmamisti daha günahindan. Ask’in Kabesi’ne dönüp her el açisimda, amin demeye el vermezdi yüregim. Kader inancimdandi belki bu suskun kabullenislerim, belki de bu yüzdendi geri dönen her duayi israf eden gülüslerim ve bakakaldi her kalana için için gidislerim. Söylesene simdi bana; hangi gece alir beni, hangi saat kabul eder, hangi aci bulur beni, hangi dönüs teskin eder? Diyebilseydim hiç degilse birkaç söz, siirler yazdiran sevgiliye söyleyebilseydim;Ne sen suçlu gözümde, ne bil ki ben yüreksiz,Ne aska koca bir yalan; ne bu hayat gereksiz…Bilmem niye böyledir, hayat böyle amansiz?Mutlulugum bir anlik; acilarim zamansiz… (Tanitim Bülteninden)