Insan ruhu en çok bir baskasinin ruhunda demlenmek ve olgunlasmak ister. Bu yüzdendir ki hepimiz sevgi ve sadakati arariz bir ömür boyunca.
Hayatin tozlu yollari önümüzde çatallanirken birçok sey gelir basimiza. Yollara bir baskasi için, bir yoldas için düsmüsüzdür. Bu yoldaki her adimimizda anilar birakiriz ardimiz sira.
Derken, birisi çikar karsiniza. Hoslanirsiniz. “Onu kendime nasil baglarim?” diye sorarsiniz. Kimse kimsenin kalbine hükmedemez halbuki.
Karsiliksiz bir aska tutuldugunuzda, “Nasil unutabilirim?” diye sorarsiniz.
Bekârsaniz, “Bekledigim kisi ne zaman karsima çikacak?” diye sorarsiniz.
Siz bu melankolik bekleyisteyken, “Hâlâ birini bulamadin mi?” diye soran kendini bilmezlerle karsilasirsiniz.
Binbir umutla evlenirsiniz. Tam mutlulugu yakaladim derken aslinda her seyin simdi basladigini anlarsiniz. “Evlilik bu muydu?” diye sorarsiniz.
Artik biri cehenneme biri cennete çikan iki yol vardir önünüzde.
Mustafa Ulusoy, Evlilikler Yalnizliklar Umutlar’da çeyrek asirlik psikiyatristlik deneyimiyle evliligi bir cennete dönüstürmenin ipuçlarini sunuyor ve sorunlarin içindeki umudu gösteriyor