Anne baba okulunda, kardes kiskançligi konusunu islemeden önce, soruyorum: “Kardes kiskançligi kötü bir duygu mu?” Çogu anne babalar: “Evet, kardes kiskançligi kötü bir duygudur” diyorlar. “O halde bu konuyu gerçekten islememiz gerekiyor” diyorum. Çünkü kardes kiskançligi dogal (fitrî) bir duygu olup az veya çok her çocukta vardir. Peygamber çocuklari bile kardeslerini kiskanmislar. Mutlu sonla biten Hz. Yusuf’un hikâyesi buna güzel bir örnektir. Eger kardes kiskançliginin kötü bir duygu oldugunu düsünür, kardesini kiskanan veya kiskandigini tahmin ettiginiz çocugunuza da bu yönde telkinde bulunur, “iyi çocuklar kardesini kiskanmaz” derseniz; kiskanan çocugun bu duyguyla bas etmesini zorlastirmis olursunuz. Kardes kiskançliginin dogal oldugunu kabul ettiginizde ve çocugun bu duygusunu dile getirmesine izin verip onu dinlediginizde; çocuk kiskançlik duygusunu kontrol altina almayi ve onunla bas etmeyi ögrenecektir. Küçügü korumaya kalkismadiginiz, fiziksel siddet olmadigi sürece kardes kavgalarina karismadiginiz, kardesler arasinda ayirim yapmadiginiz ve bunu gerçekten basarabildiginiz zaman kardes kiskançligi en aza inecek, problem olmaktan çikacaktir.Bu kitabin kardesleriyle geçimli, sizlere karsi saygili, basarili ve erdemli çocuklar yetistirmenizde katki saglayacagini umuyor, aile hayatinizda mutluluklar diliyoruz.