Kendi topraklarından uzaklarda doğdu. Çocukluğunu Şah’ın sarayında, onun çocuklarıyla birlikte eğitim alarak geçirdi. Henüz 12 yaşındayken Azerbaycan’a hükmetmeye başladı. Savaş meydanlarında zaferler kazandı, ama yüreği hep ata topraklarında kaldı. İki büyük arzusu vardı: Halkının tarihini yazmak ve yeniden yurduna dönmek. İlki 44 yaşında, ikincisi 54’ünde gerçekleşti.

Kürdistan, tarihini; bilgi, sezgi ve meziyet bakımından çağının nadir şahsiyetlerinden biri olan bu büyük adama borçludur: Mela Mahmûdê Bazîdî’nin sözleriyle:

“Kürdistan, tarihini asrının bu seçkin adamının kalemine borçludur.”

1829’da Rus Çarı, Erdebil Kütüphanesi’nden elde edilen bir elyazmasının incelenmesini emretti. Sadece 24 yaşında genç bir Kürdolog, bu eseri yayımladı (1860) ve önsözünde şunu yazdı:

“Eser 300 yıldır var ve o zamandan beri Doğu’da onunla kıyaslanabilecek bir başka çalışma ortaya çıkmadı.”

Bu eser, Şerefname idi.

1960’larda, “Şerefname”yi Rusçaya çeviren V.İ. Vasilyeva’nın yazdığı önsöz büyük yankı uyandırdı. Vasilyeva, bu önsözü daha sonra genişletti ve “Şerefxanê Bedlîsî Çağı, Yaşamı ve Ölümsüz Kişiliği” adıyla müstakil bir kitap olarak yayımladı.