Antropologlar, alan çalismasi sirasinda yasadiklari çesitli kisisel deneyimleri arkadas sohbetlerinde sik sik dillendirirler. Ama nitel çalismalar kâgida dökülürken “önemsiz detaylar”, “terslikler”, hatta “basarisizliklar” olarak görülen bu deneyimler genellikle yansitilmaz. Oysa arastirmacinin sahada karsilastigi ya da dahil oldugu kimi durumlar (kimlik çatismalari, bürokratik ve ideolojik engeller gibi), arastirmanin ilerleyisini etkiledigi gibi, yönünü dahi degistirebilir.Etnografik Hikâyeler, iste bu kisisel öykülere, yani alan sürecinin tasidigi zorluklari, belirsizlikleri, çalkantilari, hesaplasma ve gerilimleri yasayan bireyler olarak macerali yolculuklardan dönmüs arastirmacilarin deneyimlerine odaklaniyor. Kitaptaki yazarlar arastirmalarini yaparken karsilastiklari “rahatsiz edici” durumlari, etik sorunlari, duygusal gelgitlerini entelektüel ve insani bir bakis açisiyla ve açik yüreklilikle tartisiyor; sorular soruyorlar.Alan çalismasinin pratik ve teorik kosullarina ve tartismalarina isaret eden bu yazilar, birbiriyle diyalog ve bazen de çatisma halinde, hayatin ve arastirmanin kesistigi ve ayristigi noktalar üzerine düsünmemizi saglayarak sosyal bilimlere bakisimizi tazeliyorlar.