Yasamakta oldugumuz tarihsel evrede kimileri, insanlarin ahlaki duygularinin zayifladigini, tüketim ve haz endeksli eylemlere yöneldiklerini düsünürken; kimileri de durumun aslinda böyle olmadigini, ahlaksizligin çagdas toplumlara haiz olmadigini, geçmis toplumlarda farkli sekillerde de olsa çesitli türden ahlaki zaafiyetlerin oldugunu belirtirler.Kimilerine göre ise insanlarin etige yönelik tavirlari, gün geçtikçe, daha da olumsuz bir hal almaktadir. Birbirlerini anlayan, birbirlerine yardimci olmaya çalisan bireyler yerine; daha çok ansal hazlara ve çikarlara yönelen birey tipleri ile karsilasmaktayiz. Bu durum, birbirleriyle rekabet eden, birbirleriyle savas durumu içerisinde olan bireylerin olusturdugu insan kümelerinin, istemedigimiz bir üyesi olmamiza neden olmaktadir. “Toplum” kavraminin ontolojik temelleri güç kaybina ugramaktadir. Bir aradaligimizin temeli için gerekli olan güven duygusu, zayiflamaktadir.Insanligin serüveni, tersine mi dönmektedir?Sadece etik degil, bunun yaninda hukuk da toplumsal yasamin özsel yasalarini olusturur. Onlarin her üçü de insanligin, dogal olani astiginin simgesidirler. Dogal düzenin determine iliskilerinin disina çiktiklarinin, kendilerine ait bir yasam alani olusturduklarinin göstergeleridirler. Onlar, contra-nature’e bagli olusan yasam alanimiz için vazgeçilmezdirler.