Orhun’dan Tuna’ya Ulug Türkler ve Cihângîr Tûglar kitaplarinin yazari Turgut Güler’den Türkçenin târihî seyri, Türk kimliginin sekillenmesindeki önemi ve muhtelif cografyalarda asirlardir karsilastigi ve bir sekilde üstesinden geldigi güçlüklere dâir her cümlesi Türkçe hassasiyetiyle kaleme alinmis bir deneme…
Ali Sîr Nevâî’nin “ejderlerin bekledigi hazîne” olarak tarif ettigi Türkçe, Türk’ün vâr olus sebebidir. Onun yaralanmasi, zedelenmesi, normal mecrâsindan çikarilmasi, müdâhale sinirlarini asan bir zulümle budanmasi, hayâl ufkunu çâresiz birakan vandalliklarla yabanci emellere peskes çekilmesi, damarlarindaki kanin farkinda olan her Türk’ü rencîde eder.
Orhun Âbideleri’nin orijinal metnini okuyup anlayacak nesli fantezi kabûl etsek bile, perîsân ve kirli manzarasi içinde kitâbesini muhâfaza edebilmis zavalli bir çesmenin sagindan solundan geçen kaç Türk çocugu, orada yazilanlari önce çözebilecek, sonra da anlayabilecektir? Maalesef, geldigimiz dramatik nokta budur. Mes’ele, sâdece çesme kitâbesinin yazildigi alfabe de degildir. Ayni yaziyi Lâtin esasli alfabe ile yazsak, bu sefer yine ortaya çikan harf kümelerini mânâlandiracak kisileri bulmakta sikintiya düsecegiz. Türkçeyi, 20. yüzyilda en sâde ve anlasilir biçimde eserlerine aksettiren Resat Nûri, Yâkup Kadri, Hâlide Edib gibi yazarlarimizin yazdiklari, “sâdelestirme” isgüzârligina kurbân ediliyorsa, siz hangi çesme kitâbesinden bahis açacaksiniz?