Egitim ve Iktidar her ne kadar bilinen bir kitap olsa da, basit bir sekilde akademide yer edinmeye adanmis bir çalisma degil. Kitabin hedefi bizim egitim kurumlarimizi degistirmeyi amaçlayan daha büyük bir hareketin bir parçasi olarak bunun ötesine geçmektir. “Hayata kayitsiz kalmak“ beni hiçbir zaman tatmin etmedi. Bana göre elestirel, tarihsel ve ampirik çalisma yapmak için, her birisi de bu toplumun esasli ve dürüst bir degerlendirmesine dayanan en az dört sebep var. Bunlardan ilki, elestirel gelenekleri, topluca bir saldiriyla karsi karsiya kaldiklari dönemde canli tutmaktir. Bizler, kolektif hafizanin yitirilmesine karsin gözümüzü sürekli açik tutmaliyiz, özellikle de neoliberal ve yeni muhafazakârlarin (neoconlarin) güçlü bir sekilde, üniversiteleri ekonomik gerekliliklere hizmet edecek sekilde yeniden yapilandirma, yeniden olusturma girisiminde bulunduklari bu dönemde. Elestiri için hayati derecede önemli olan toplumsal hafizanin korunmasi beni ikinci bir noktaya götürür. Bizim “olumsuzluga taniklik etmek“ olarak adlandirdigimiz bu ikinci nokta, mevcut toplumsal politikalar ve egitim politikalarinin ve pratiklerinin ekonomik, sosyal ve kültürel sermaye sahiplerini imtiyazli kildigi yöntemleri kamusal olarak ortaya çikarmayi içerir. Bizim toplumumuzun ve diger toplumlarin artan ve gerçek anlamda yikici bir esitsizlikle tanimlandigi bir zamanda bu oldukça önemli. Ancak taniklik etmek yetmez. Üçüncü sorumluluk ise, elestirel analizin, direnme ve karsi hegemonya çalismasi için var olan yahut mümkün olan alanlari görünür hale getirerek yapilmasidir. Kitapta bunu yapmaya çalisiyorum. Ögretme eyleminin iki boyutu oldugunu söylemek isterim. Türkiye’ye birçok defa geldim ve özgürlükçü projelerin saglamligi ile inançli olmasindan etkilendim. Ne zaman Türkiye’de olsam, çok fazla sey ögreniyorum. Bu nedenle, elbette bu kitabin mücadelelerinizde size yardimci olmasini umuyorum ancak benim sizden ögrenmem de bir o kadar önemli. (Tanitim Yazisindan)