Thomas Mann’in 1919 yilinda yayimlanan ve otobiyografik ögeler barindiran anlatisi, Mann ailesiyle yasamis av köpegi kirmasi Bauschan ve sahibi ekseninde temellenir. Yazar, salt büyük bir romanci degil, ayni zamanda daha küçük metin türlerinin de üstadi oldugunu bir kez daha hissettirdigi bu anlatisinda olaganüstü canli, titiz ve ayrintili, yer yer mizah yüklü betimlemeleriyle pastoral bir portre çizer okuruna. Okur, Bauschan ve sahibiyle birlikte Münih’te nehir kiyisinda ve kentin yesil alanlarinda günlük gezintilere çikar, Bauschan’in fiziksel ve karakteristik özelliklerine yakindan bakma firsatina sahip olur; köpek ile sahibinin arasindaki iliskiye taniklik eder: Bauschan’in öyküsü, köpegin, insanin yasam alaninin bu denli içinde olmasina karsin ona hâlâ ne kadar yabanci oldugunu anlatir.
Modern edebiyata içkin alegori ve parodi unsurlarinin izlerini sürebilecegimiz Efendi ile Köpegi, kent ile kirsal arasinda kalmis, tarihin yok olusa mahkûm ettigi idilde siginak arayan bireyin, Birinci Dünya Savasi’yla degisime ugrayan Avrupa burjuvazisinin yasam deneyimine iliskin bir tasvir olarak da okunabilir.