Yönetişimin e-boyutu olarak ifade edilebilecek olan e-yönetişim kavramı/kuramı/modeli, internet sayesinde ağ/portallar araciloğı ile toplumdaki farklı aktörleri (devlet, iş sektörü, sivil toplum vd.) siyasal karar alma sürecine dahil edebilen interaktif bir ag yönetişimidir.

E-yönetişim, dünyada 1990’11 yılların sonlarında ve özellikle 2000’11 yıllarda popüler bir kamu yönetimi kuramı olarak ortaya çıkmıştır. Bundan sonra akademik alanda ampirik ve kuramsal çalışmaların sayısında artış görülmüştür. Kamu yönetimi kuranlarının geçirdiği dijital dönüşüm bağlamında 21. Yüzyılın egemen söylemi haline gelen e-yönetişim, demokrasi ve katılım olanaklarını güçlendirmekte, şeffaflığa ve hesap verebilirlige gönderme Yapmakta, en önemlisi de ağ/portal aracılığı ile sosyolojik masada insanlar, kurumlar, hükümet ve gruplar arasındaki işbirliği ve dayanışma kanallanıu etkin kılabilmektedir.

E-devlet’in ileri bir modeli olarak kabul edilen e-yönetişim, yönetişim teorisinin tsahip olduğu olanakları daha da ileri taşıyacak sürece hız, kararlılık ve güvenilirlik sağmaktadır. E-yönetişim, e-devleti teknik sınırlarından çıkartarak demokrasi odaklı, sosyolojik, kültürel siyasal, ekonomik ve katılma bir model sunmaktadır. Bu bağlamda e-devlet ve yönetişim yaklaşımları harmanlanarak ortaya e-yönetişim modeli çıkmaktadır.

Bu eserde e-yönetişim kuramı öncelikle ayrıntılı bir biçimde siyasal, yönetsel, ekonomik, kültürel ve etik boyutlarıyla tartışılmıştır. Daha sonrasında dünyada e-yönetişim modelini uygulayan farklı devletlerin deneyimlerine yer verilmiştir. Bundan sonra da Türkiyede e-yönetişimin uygulanabilirliği, mevcut durum, farklı kamu kurumlarındaki uygulama deneyimleri ve e-devlet kapısı açıklanmıştır.

Bu eser, Türk kamu yönetimi literatüründe “E – Yönetişim” başlığını taşıyan ilk kapsamlı ve geniş içerikli bir çalışmadır. Eserde 28 bölüm mevcut olup, bu bölümler Türkiye’nin farklı üniversitelerinde görev yapan 38 akademisyen tarafından hazırlanmıştır.