Dünya ince bir hesaplamaya göre ve somut bir amaç ve hedef için yaratilmistir. Eger böyle bir dünyagörüsüne sahipsem, her adimimda, her davranisimda inceden inceye düsünmem ve bu adimi atmam gerektigi gibi atip atmadigima bakmam gerekir. Çünkü ben de bu büyük dünyanin bir parçasi, unsuruyum. Her bir zerresi ince bir hesaplama üzerine ve dakik bir hesapla olmasi gereken yere konmus büyük bir dünya. Büyük bir makine; insanlarin hepsi de bir hedefin gerçeklesmesinin çalisanlari, bu evrensel makinenin araçlaridir. Su halde ben dünyayi böyle görürsem artik ganimet anini, “hosa giden ne varsa”yi, tesadüf ve absürd olani hayata sokamam. Gönlümün istedigi sekilde yasayamam, hosça vakit geçirme ve haz ile hayatimi dolduramam; neyi seçtiysem ve nasil olursa olsun onu dogru sayamam. Bunlar, akil ve mantigin dünyagörüsüne sigmaz.Bu durumda anliyoruz ki biz, insan olarak, nasilsak dünyayi öyle görüyoruz. Sartre’in ifadesiyle: “Herkes, dünyayi tanidigi biçimde yasar.” Ömer Hayyam, Hâfiz, Mevlevi, Molla Sadra, Ebu Müslim Horasani, Jean Paul Sartre, Albert Camus ve benzerleri arasindaki fark, onlarin dünyagörüslerine göredir. Yani varligi nasil telakki ettiklerine göre.