“Dostluk”, mistik bir hikâyeden olusmaktadir. Ali Muezzinî, bu hikâyede Nemrut ile Hz. Ibrahim’i anlatiyor. Nemrut, saltanatini yok edecek bir erkek çocugun dogacagini büyücülerden ögrenince, yeni dogan bütün erkek çocuklarin ve hamile kadinlarin öldürülmesini emreder. Durum böyle devam ederken, bir gün Nemrut’un cani sikilir ve gezintiye çikar. Kapkaranlik bir magara gözüne ilisir. Bir mesaleyle içeri girer. Bir anne ile çok güzel bir oglan görür ve onlari beraberinde götürür… Ey karanliklarda gezenler, kendinize gelin ve cahilliginden kendini tanri ilan eden o nankör kulum Nemrud’un yaptigi gibi yapmayin. Belki ibret alir diye ben onun yok olusunu rüyasinda kendisine gösterdim. Rüyasinda, gökyüzünde günes ve ayin parlakligini örten bir yildiz isildattim ama Nemrut daha da kibirlendi. Rüya tabircileri “O yildiz, bu yil dogacak sonra seni ve saltanatini yok edecek bir çocuktur.” dediklerinde, “Yilin basindan beri dünyaya gelmis olan ve yilin sonuna kadar dogacak olan bütün çocuklari öldürün.” diye bagirdi. Kederinin siddetinden tacini yere firlatti ve üstünü basini yoldu. “O çocugun kafasini ellerimde sikip yok etmedigim sürece huzur bulmayacagim.” dedi. “Onun gönlümde cosan sevgisini önemsememeliyim. Bu bir büyüdür. Yoksa onun gibi bir çocuk, nasil bir insandan dogmus olabilir? Bu büyüyü etkisiz hale getirmeliyim.”