“Isikla adeta alev alev yanan binlerce kubbe, yesillikler arasinda kirmizi evlerle kapli tepeler, tuhaf bir sekilde aydinlatilmis yiginla konak, mavi çatili camiler, servi ve yalanci çinar, çiçekli bahçeler, göz alabildigine gemiyle dolu uçsuz bucaksiz bir liman, direkler ve bandiralar. Burasi tek kelimeyle herkesin tanidigini sandigi ve büyük bir baskentten çok uçsuz bucaksiz bir bahçe içindeki yiginla sevimli köskün bulundugu bir yere benziyordu. Burada, havuzlarin yerini göller, engebeli yerlerin yerini daglar, masiflerin yerini ormanlar, irmaklarin yerini deniz kollari ve sandallarin yerini gemiler almisti. Adeta perilerin tasarladigi ve devlerin çizdigi görkemli ve çok güzel parklar görünüyordu. Gitgide yakici olmaya baslayan günes isinlari sabahin dumanlarini adeta altindan tozlara çeviriyordu. Sanki Istanbul yaniyordu ve bu essiz manzara göz kamastirici bir atmosfer içinde isildiyorduBazi yazarlar Istanbul manzarasini Napoli manzarasina benzetmislerdir; gülünç. Italyan baskentini herkes tasavvur edebilir; oysa sultanlarin kenti, harikalar açisindan hayal gücünün bütün düslerini asar. Söyle bir sey söylemenin hiçbir sakincasi yok: Dünyayi sadece bir kez görebilme olanagi olsaydi, onu buradan seyretmek gerekirdi.”Klasik egitimini tamamlamak üzere 24 yasinda Dogu yolculuguna çikan “gelecek vaat eden yazar” Alexis de Valon’un kaleminden Osmanli Imparatorlugu…(Tanitim Bülteninden)