Doğrandıkça Artan Ekmek, gözde şairlerin gözde şiir metinleri eşliğinde özün akışı için bir nevi ark açmak, okurun gözlerinde karıncalanan anlamı “gelmeye bırakmak” gayretidir. Metinlerin yüzünde sessiz bir silüet halinde gözüken bu gayret ve faaliyetin, bazen metinlerin çokyüzlü atmosferinde seyrettiği bazen de kendi mecrasında yer yer farklı yönlere doğru gittiği görülmektedir. Doğrandıkça Artan Ekmek’te, yeni yöntem ve farklı yaklaşım tarzlarının ışığından yararlanılmakta, bu tarzın arzı, ancak uygulama ânında kendisini göstermektedir. Doğrandıkça Artan Ekmek’te öncelenen, daha ziyade mazmun halinde tecelli eden özdür. İnceleme ve çözümlemeler de bu minval üzere gitmektedir. Doğrandıkça Artan Ekmek’te nazar, bütün metinler için geçerli “sistem”i iyi niyet standardıyla sorgulamakta, uzaktan ve yakından bakarak bazı tespitlerde bulunmaktadır. Doğrandıkça Artan Ekmek’te yer alan çözümlemeler de daha önce okurla karşılaşan Şiiri Yeniden Okumak ve Şiire Yeniden Bakmak yolundaki çabanın bir devamı niteliğindedir. Doğrandıkça Artan Ekmek, “şiir” ile bir biçimde ilgilenen, şiirle hemhâl olmaktan keyif ve zevk alanlara bir yere kadar yoldaşlık etmek arzusundadır. Böyle bir yakınlığa hoşgörü ile bakmak ve katılmak, titiz ve “aziz okur”un en tabii hakkıdır.