Dogal Hak problemi, çagdas siyaset ve toplum felsefesinin en ihtilafli ve en önemli konularindan birisidir. Kavram olarak da “Dogal Hak”, Grotius’tan beri, modern siyaset felsefesinin temelinde yer alir. Strauss, dogal hak düsüncesini her türlü tarihsel görececilige karsi açiklar ve savunur. Ona göre dogal hak ihtiyaci asikârdir. Dogal hak fikrini reddetmek, her hakkin/hukukun pozitif oldugu; baska bir deyisle, hakkin/hukukun sadece farkli ülkelerin yasayapicilari tarafindan belirlendigi anlamina gelir. Oysa adaletsiz ve yanlis oldugu beyan edilebilecek yasalar ve kararlar vardir. Peki, bu beyanatlar neye göre yapilmaktadir? Bunun cevabi günümüzde, tarih adina ve Olgular ile Degerler arasindaki ayrim adina dogal hakki reddeden toplumbilimleri tarafindan verilmektedir. Klasik biçimiyle dogal hak, evrene dair teolojik bir bakis açisina baglidir. Dogal hak güncel bir biçim altinda nasil yeniden düsünülebilir? Iste Leo Strauss’un eserinin tasarisi budur. Açik ve kesin bir dille yazilan, Machiavelli, Hobbes, Rousseau, Locke ve Burke’e dair çarpici analizler sunan Dogal Hak ve Tarih olaganüstü degerde bir kitaptir.