Folklor bölgesi içerisinde bulunan Diyarbakir; söz zenginligi, ezgi yapisi, makam gelenegi, icra ortamlari ve eslik çalgilari açisindan ayri bir önem tasimaktadir. Bir dönem her evde bir udun bulundugu bilinmektedir. Saray musikisi olarak bilinen Diyarbakir musikisi “velme (velime) geceleri” olarak adlandirilan, müzisyenlerin, sairlerin, ediplerin ve sehrin ileri gelenlerinin katildigi bu gecelerde icara edilen eserler Diyarbakirli sairlerin yazdigi gazeller, mayalar, hoyratlar sarki ve türküler, Ahu Baba, Haci Eftal Efendi, Ahmet Verdi Çelebi, Sahla Mustafa Çelebi, üstat Seyid Nuh, Ahmet (Ahmike) Yüksekses, Celal Güzelses’in sayesinde günümüze kadar gelmistir.
Diyarbakir sarki ve türküleri bugüne kadar kapsamli olarak bir araya toplanmamis oldugundan halk musikisi sanatçilari türkü sözlerini bulabildikleri kaynaklardan (bu kaynaklarda belirtilen sözler bile eksik ve yanlislarla doludur) veya herhangi birinden ögrenmek durumunda kalmislardir.
Günümüzde bazi sanatçilar arastirma yapmadan icra ettikleri bu güzelim Diyarbakir sarki ve türkülerindeki kelimeleri tam olarak anlayamadiklarindan zaman zaman sarki ve türkü sözlerini yanlis telaffuz etmektedirler. Bunun sebebi de yöre agzini, mahalli siveyi tam olarak bilmemeleridir. Bundan dolayi da zaman içerisinde mana kaybina ugramis, güfte ve makam itibari ile çok güzel olan ve söz dizilerinde mahalli unsurlar tasiyan Diyarbakir türkü veya sarkisi bu sahislarin icralarinda çok manasiz hale gelmektedir.
Elinizdeki kitap, bu karisikliklari ortadan kaldirmak, Diyarbakir sarki ve türkülerine hem Türkçe olanlarina hem de Kürtçe olanlarina bir düzen vermek ve hakettikleri sekilde icra edilmesini saglamak amaciyla uzun ugrasilarin sonucunda hazirlanmis, ayrica daha önce hiçbir yerde notaya dahi alinmamis olan Diyarbakir’a ait birçok eseri günyüzüne çikartmistir. Bundan dolayi bu kitap tarihi bir özellik tasimaktadir.