Dîmenên Derizî-Îrfan Amîda
Dîmenên Derizî: Tenêtîyê, Bajar û Kolan Di Helbestên Îrfan Amîda de
“Li xwe digerim.
EZ di EMê de kit im.
Êdî girîyê min nayê li mirîyên min.”
Bi vê gotinê xweş û tarî, Îrfan Amîda li destê xwendevanan derîyek veke bo girtina navê “Dîmenên Derizî”, berhema helbestan a xwe ya yekem.
Heke meriv dixwaze sê hêmayên bingehîn ên vê berhemê bibîne, divê bêguman wekî stêrkên rêronî li vir bajar, kolan û tenêtî bigire. Ev hêmayan ne tenê mêjî û temsîlî ne, lê jî rûh û nêrînê yên ku di dîmenên helbestê de diyar in.
Dîmenên Ku Derizî Dibin
Îrfan Amîda, di vê berhemê de, nêrîn û armanca xwe ya der barê helbestê ji destpêkê ve eşkere dike. Ew tenêtîyekî navdêr, birînekî civakî, û dilê ku li kolanan digere, di helbestan de dike mijarê xwînê bîr û bêna xwînê zindî.
Helbestên vê berhemê dikarin:
- Wekî belavkera dîmenekî civakî were xwendin;
- Wekî şahîdiyekî bi hest ji bajar û tenêtî were fêm kirin;
- An jî wekî îtiraf û piştgiriya wêjeyê were hîn bûn.
Bajarên derketî, kolanan bê dîlan û tenêtîyên bê zar—evan in ku di bîrdanka vê civakê de derizî dibin. Amîda şahidê dîmenên winda, her weha mexdûrê bîranînên ku dikarin şikestek bibin.
Weşanxaneya Lîsê bi Rûmeta Dîmenên Derizî
Weşanxaneya Lîsê, bi dilxwazî û hîsdarîya edebî, ev berhemê kêfxweş û hêzdar ya Îrfan Amîda pêşkêşî xwendevanan dike.
Ji bo hemû berhemên lîs Yayınları vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Îrfan Amîda vir bitikînin
