Türkçemizde deyimlerin ayri ve özel bir önemi vardir, çünkü deyimleri meydana getiren kelimeler kendi “kim”liklerinden çikarak baska bir hüviyete kavusurlar. Bu nedenle, cümle içinde yer alan sözcüklerin kendi “kim”liklerinden çikmisligini ya da çikarildigini bir sekilde belirtmemiz gerektigini düsünüyoruz. Bu düsünceden hareketle de cümle içinde deyim hüviyeti yükledigimiz kelimelerin bas harflerinin büyük harfle belirtilmesi gerektigini düsünerek sözlük kisminda yer verdigimiz ve verme imkâni bulamadigimiz ama deyim olarak kabul ettigimiz bütün söz gruplarinin bas harflerinin “BÜYÜK HARF” kurallari içine alinmasi gerektigini düsünüyoruz ve bunun Türk Dilinin bir kurali haline getirilmesi gerektigini teklif ediyoruz.Türk dilinde, deyimleri bir sayi ile sinirlamak mümkün degildir. Bu noktada sunu da belirtmemiz gerekir. Bütün deyimlerimizi ya bir olaydan ya da bir hazircevaptan dogmustur ama deyimlerimizin hepsinin hikâyesini tespit de bu güne kadar mümkün olmamistir, hatta olanlarinki bile bir kismi tahminden ileri gidememektedir. Biz bu kitabimiza simdilik en yaygin olan deyimlerimizi ve onlardan bir kisminin hikâyelerini aldik.