Bu dünyanin dogan ölen önlü sonlularindan, konan göçen güzel konuklarindan, Kemâl Edîb Kürkçüoglu (1902-1977)’nun, nesirlerini biraraya getirmekte Dilimin Döndügü Kadar…Kürkçüoglu görklü yazmis. Yol yolak bilmez yazarlarin, dur durak tanimaz yazilar karaladigi, kalemlerin elem saçtigi, yazilarin aci sattigi, güzel yazilarin mumla arandigi bir günde, bir daha açmayacak olan bir çinarin yapraklarini karistirmak, biraz aci, biraz tatli, biraz buruk tadimli da olsa güzeldir. Güz de güzeldir, köz de; sararip solmuslugun, bir son bulmuslugun da güzelligi vardir; kizarip gülmüslük, bir ilk olmusluk gibi, hepsi güzeldir. Ne demeli artik? Görüyorsa, görene; görmüyorsa, köre ne?Ayrilmak ölmektir, derilmek dirilmek. Ayri ayri yerlerde gömülüp unutulan bu yapraklar, bulunabilen dergilerden derlendi, gönül issi erlerin himmetiyle düzenlendi. Elbette ulasilamayip unutulanlar, ellerde dolasip kalanlar olacaktir. Bunlar artik baska bir güne baska bir göne, baska bir ele baska bir ere kalmistir. Bu iyisi; en iyisi sonrakilerin isi. Dolu gönül kararsiz, yersiz söz yararsiz olur. Susmak gerek. Biz keselim. Üstadimizi dinlemege kulak kesilelim.Bu çalisma Türkçe sevdalisi Mustafa S. Kaçalin’in gayreti ve Allah’in inayetiyle Büyüyenay Yayinlari arasinda ay yaktisina çikiyor.