Diller arasındaki etkileşim doğaldır, ancak bugün biz etkileşimden değil, tek yanlı bir etkiden söz etmek durumundayız. Yaşamımıza giren her yenilik dilimize yeni bir yabancı sözcük olarak ekleniyor. Yine de dilimizdeki kirlenmenin tek nedeni yabancı sözcükler değil. Bunlar yüzünden kendi sözcüklerimizi yitiriyoruz ve her gün biraz daha yoksullaşan dilimizi doğru kullanmıyoruz. Yabancı dil öğrenmeye gösterdiğimiz özeni anadilimizden esirgiyoruz. Dilimiz kan kaybediyor. Yitirdiğimiz deyimler, kavramlar, anlamlar yalnız sözcük dağarımızı değil, zihnimizi de yoksullaştırıyor. Yakında dile getirmek istediklerimizi söyleyemez duruma gelirsek hiç şaşırmayalım.

Kitabımı yeni basıma hazırlarken eskiden çok kızıp söylendiğim yanlışlara artık eski tepkimi göstermediğimi fark ettim. Yıllar boyunca o yanlışların çok daha fazlasıyla, her yerde, defalarca karşılaştığım için gözüm alışmış, zihnim alışmış, onları artık eskisi kadar yadırgamaz olmuşum. Aslında ne kadar tehlikeli bir durum bu! Göre göre alışıyoruz ve yanlışlık bağışlanabilir oluyor gözümüzde. Dolayısıyla değiştirme ve düzeltme isteği de duymaz oluyoruz.
F. Hepçilingirler