Ülkemiz sinemasinin 100.yilini kutladigimiz su günlerde ciddiyeti, samimiyeti, alçakgönüllülügü ve duyarliligiyla sinemaya gönül vermis Dervis Zaim’den bahsetmemek haksizlik olurdu. Dervis Zaim insanligin dogaya karsi yaptigi hatalari dile getirmekten çekinmeyen bir sanatçi.Yasadigimiz tek bir dünya oldugu düsünüldügünde kurbani oldugumuz aci hirslarin yersizligi, insan iliskilerinin gün geçtikçe yozlasmasina neden olmakta. Ancak yasadigimiz hirslar sadece birbirimize karsi degil. Ne yazik ki insanoglu bu açgözlü ihtirasi dogaya karsi da gösteriyor. Insanliga her daim kucak açan, sevgi gösteren, tabiri caiz ise yedirip, içirip, giydiren doga, insanliktan görmüs oldugu bu doymak bilmez tavri baska bir canlidan görmüyor. Hepimiz farkinda olarak ya da olmayarak içimizdeki bu ‘hep daha fazlasini isteme’ duygusuna kapilip dogacak olan zararlari göremeyebiliyoruz. Iste tam bu noktada sanat ve sanatçi bizlere el uzatiyor. Dervis Zaim, bizlere farkindalik ve bilinç kazandirmak, hayat gailesi içinde gözden kaçirdigimiz noktalari vurgulamak için sinemayi araci kullaniyor. Onun için yalin ve akici, dogal ve duru demek dogru olur. Eserleriyle sinema dünyamiza büyük katkilari olmus Dervis Zaim’i tanimak, doga ve insan iliskisine farkli açidan bakmak, sanatla toplumun ayrim ve birlesim noktalarini görmek isteyen herkesin severek okuyacagi bir kitap.